• Griet Van de Velde | ‘Flight in Puddle. Vlucht in Plas.’

Als een speurder legt fotograaf Griet Van de Velde onregelmatigheden, afwijkingen of toevalligheden vast.

De foto’s lijken op het eerste zicht autobiografische opnames te zijn, maar beelden absoluut geen verhaal of situatie af en bevatten geen menselijke figuren. Eerder zijn het gevonden stillevens, alledaagse tableaux die tonen wat er overblijft wanneer mensen weg zijn. De beelden zijn stuk voor stuk subjectief gekozen uit de dagelijkse realiteit en hebben daardoor iets weg van doordachte snapshots. Hoewel ze niet in series werkt, sluipen er al dan niet bewust veel thema’s binnen in de foto’s, waardoor haar oeuvre aanvoelt als een lange reeks aan variaties en kruisbestuivingen.

De tentoonstellingstitel ‘Flight in Puddle’ is afkomstig van de gelijknamige foto uit 2016. De foto toont een plas in wat een aarden weg lijkt. De weg neemt de hele foto in, enkel afgesneden in de linkerbovenhoek door het gras dat lichtjes over de wegkant groeit. In de plas zien we de reflectie van een zonnige, maar matig bewolkte lucht waarin een vliegtuig zijn spoor trekt. Bij het bestuderen van de foto valt te ontdekken dat de plas eerder langgerekt is, parallel met de richting van de weg. De plas is wellicht ontstaan door voorbijrijdende auto’s, waarvan we vage sporen zien. Dit spoor van menselijke aanwezigheid is een van de thema’s die terugkeren in haar oeuvre.

Andere foto’s tonen onder meer een natte voetstap in het asfalt, een uitfadend vliegtuigspoor dat een kabel kruist of een rode wijnvlek op een witte tafel. Het gaat om situaties die voorbij zijn, die misschien opnieuw zullen gebeuren en waarover we verder te weinig weten om te kunnen speculeren. Die openheid laat de beelden zweven tussen verhalend en abstract, stilleven en compositie. De foto’s krijgen zo de kans om ook ‘gewoon mooi’ te zijn. Ze zijn dan ook zowel overblijfsel als startpunt; restanten van ongekende verhalen, aanleidingen voor een resem verhalende hypotheses. Van de Velde maakt geen verhalen, maar biedt een scala aan clues aan die leiden naar het onbekende. – Tekst, Louis De Mey (voor kunsttijdschrift H art 169, 20.04.2017)